در سال های گذشته وبلاگ های مختلفی به دلایل مختلفی نوشتم. این بار می نویسم برای این که سر رشته ی کار از دستم در نره. برای فکر کردن می نویسم. برای مرور کردن. نه برای خالی کردن و ارضا شدن که شاید دلیل موجهی باشه برای نوشتن. می نویسم تا به یاد بیارم. و به قول دوستی که یکبار گفت تو باید خودتو جم کنی, می نویسم تا خودمو جم کنم.
دیروز شروع کردم به خوندن کتابی که در واقع مقدمه ی اون یکی از انگیزه های من شد برای نوشتن دوباره. فقط یکی از انگیزه های من البته. کتاب "به یاد کاتالونیا" نوشته ی جرج ارول که خاطرات ارول از روزهای جنگ داخلی اسپانیاست. در مقدمه ی کتاب از قول برتراند راسل اومده:"آنچه در مردانی چون ارول می یابیم نیمی و تنها نیمی از چیزی است که جهان بدان نیاز دارد.نی م دیگر را هنوز باید جست."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر